Η «προσωπική» γνώμη


Έχει διαπιστωθεί ότι όταν οι χασματικές διαφορές ιδεολογικών προσανατολισμών μεταξύ των συνιστωσών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διατυπώνονται δημοσίως, χαρακτηρίζονται τόσο από τους κομματικούς όσο και από δημοσιογράφους ότι αυτές οι απόψεις αποτελούν «προσωπικές γνώμες». Να σημειωθεί ότι αν συμβεί κάτι παρόμοιο σε άλλο κόμμα και μάλιστα την Ν.Δ. το γεγονός θα αντιμετωπιστεί τουλάχιστον ως προβληματική κατάσταση. Αλλά για τα χαϊδεμένα παιδιά της αριστεράς υπάρχει ο ήπιος χαρακτηρισμός ότι τα λεχθέντα αποτελούν «προσωπική γνώμη». Φανταστείτε, εάν είναι δυνατόν η γνώμη που εκφράζει ο καθένας να μην είναι προσωπική. Εάν είναι ενός άλλου τότε αναφέρεται ο τρίτος.
Αυτονόητο είναι ότι η γνώμη που εκφράζει ο καθένας είναι αποτέλεσμα σκέψεων που πηγάζουν από τα πιστεύω του, από τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου και τις ικανότητές του. Τι νόημα άραγε θα είχαν οι διάφορες συζητήσεις και μάλιστα στην πολιτική, τα περίφημα debates, εάν δεν επέτρεπαν κατά το μέτρο του δυνατού στον κάθε πολίτη να σχηματίσει μια γνώμη για την προσωπικότητα των συζητητών που εκφράζουν την προσωπική τους γνώμη;
Εν προκειμένω αφορμή για τον χαρακτηρισμό «προσωπική άποψη» μας έδωσε το πώς αντιμετωπίστηκε η μη αποδοχή από τον κ. Ν. Φίλη (Υπουργό Παιδείας) του όρου γενοκτονία των Ποντίων. Γίνεται προσπάθεια να υποβαθμιστεί το γεγονός. Να μην ενοχληθεί η κυβέρνηση των συνιστωσών που το μόνο που επιθυμούσαν και επιδιώκουν είναι να γαντζωθούν στην εξουσία. Ο κ. Φίλης είναι Υπουργός Παιδείας και είναι επόμενο αυτές τις «προσωπικές απόψεις» να τις μετουσιώνει, σε μεγάλο βαθμό, σε πολιτικές. Αυτές τις προσωπικές γνώμες γνώριζαν εκείνοι που κατηύθυναν κατοίκους συγκεκριμένων πεποιθήσεων στην Ροδόπη και την Ξάνθη να υπερψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Αυτές οι προσωπικές γνώμες έφεραν την Ελλάδα να ψελλίζει για τα δικαιώματά της στα σύνορά της στο Αιγαίο όταν συζητήθηκε το θέμα των προσφύγων στην Ε.Ε.  Θα περίμενε κανείς εντονότερες αντιδράσεις από έναν Πόντιο Υπουργό όπως ο Αμανατίδης ή από ένα «χριστιανό» όπως ο Νικολόπουλος.
Αλλά όλους  τους γλυκαίνει η ψευδαίσθηση της διακυβερνήσεως και το μίσος έναντι άλλων. Νομίζουν ότι μόνο αυτοί με τα ψέματά τους μπορούν να παραπλανήσουν τους πολίτες. Μέχρι πότε όμως;
Σύντομα θα καταλάβουν ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει αρχές που δεν τις έχει ξεχάσει. Κανείς δε μπορεί να εγκαθιδρύσει μονοκομματικό καθεστώς όσο και αν προπαγανδίζει το «κοινωνικό» του ενδιαφέρον.
Η Ελλάδα δεν είναι Κούβα ώστε να ελπίζουν μερικοί ότι θα είναι δημοφιλείς επειδή θα μοιράζουν βοηθήματα σε πολίτες που περιμένουν στην ουρά.
Αυτός είναι και ο ουσιαστικός κίνδυνος από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει να γίνει μονοκομματικό καθεστώς. Για να το επιτύχει θα παραπλανεί τους πολίτες με πολλά στολίδια και πλεονασμούς και θα διαμορφώνει κοινής γνώμης με περίεργους συλλογισμούς που συγκαλύπτουν την αλήθεια. Στην περίπτωση του παραπτώματος Φίλη έχουμε δύο σκέλη. Το ένα η ανενδοίαστη διατύπωση του κ. Φίλη που αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων (όρος ο οποίος έχει εγκριθεί από τη Βουλή των Ελλήνων) και η κάλυψή του από τον πρωθυπουργό και το άλλο είναι το ότι δεν αναλύεται η ουσία του θέματος της κατά τα άλλα «προσωπικής γνώμης» του Υπουργού Παιδείας. Τουλάχιστον να γίνει αντιληπτό ότι το επίθετο «προσωπική» είναι πλεονασμός ως προς το ουσιαστικό «γνώμη» και ας διερευνηθεί το υπόβαθρο της γνώμης αυτής.


                                                                                                                               Δ. Α. ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ